Jaką rolę w związkach intymnych pełnią dziś moment rozpoczęcia relacji, zamieszkania razem oraz ślubu, a jaką pełniły dawniej? W jakim stopniu koncepcja miłości romantycznej opisuje doświadczenia współczesnych par? Czy trafne są tezy mówiące o indywidualizacji, kryzysie rodziny lub rosnącej popularności życia w pojedynkę? Cel tej pracy to analiza przemian charakteru związków intymnych w kontekście ogólnych trendów obecnych w kulturze europejskiej ostatnich stuleci, ze zwróceniem szczególnej uwagi na relację między życiem intymnym a formami zamieszkiwania. Punktem wyjścia jest problematyzacja uproszczeń towarzyszących nieraz myśleniu o przemianach intymności, takich jak wyobrażenie przeszłości jako ery licznej i wielopokoleniowej rodziny, miłości – jako zjawiska kulturowo niezmiennego czy współczesności – jako epoki ludzi niezdolnych do tworzenia bliskich relacji, żyjących w świecie pozbawionym kulturowych wzorów. Zarówno przeszłość, jak i współczesność pary intymnej jest znacznie bardziej wielowątkowa, dynamiczna i pełna napięć oraz zawsze uwikłana w różne formy uspołecznienia, a książka dokumentuje to na trzy sposoby. Pierwszy to analiza zmieniających się historycznie relacji między miłością, mieszkaniem razem, małżeństwem i rodziną – z naciskiem na kontekst Polski – oparta na teoriach przemian więzi społecznych oraz bogatych danych z prac historyków i socjologów. Drugi to analiza badań intymności prowadzonych współcześnie, dotyczących zwłaszcza trwałości związków, rosnącej liczby singli i upowszechniania się kohabitacji, a także pułapek związanych z ich projektowaniem i interpretowaniem. Trzeci to wnioski z badań autora przeprowadzonych w Poznaniu, od sondażowych po pogłębioną eksplorację historii dwudziestu par młodych ludzi.