Od czasu, gdy w 1434 roku udało się Portugalczykom opłynąć groźny dla żeglarzy Przylądek Nie i powrócić z takiej wyprawy, karawele portugalskie posuwały się każdego roku coraz dalej wzdłuż wybrzeża Afryki Zachodniej. Europejscy śmiałkowie nie zastali tam wbrew obawom ziemi tak bardzo spalonej słońcem, że jego żar wyniszczył wszelkie życie. Owszem, dotarli do ziem, gdzie – jak pisał jeden z odkrywców Diogo Gomes – „liczba ludów jest tak wielka, że nie sposób w to uwierzyć”.
Pragnę zbadać, jak Europejczycy i Afrykanie, ludzie tak różnych kultur, zareagowali na owo nieoczekiwane spotkanie. Jakich doznawali uczuć, czego się bali, co budziło ich podziw, zdziwienie i zaciekawienie? Czym się oburzali? Dlaczego podejmowali ryzyko, by lepiej poznać stronę przeciwną? Jak ze sobą walczyli, jak i dlaczego ginęli? Kiedy nawiązali ze sobą pierwsze kontakty, jak się porozumiewali i gdzie organizowali spotkania? W jakich dziedzinach rozpoczęli współpracę? Jaki był los afrykańskiej mniejszości żyjącej w Portugalii oraz los portugalskich zbiegów żyjących w Afryce? Jakie było miejsce i znaczenie kobiet w przebiegu owych kontaktów? Co Europejczycy sądzili o Afrykanach, a co Afrykanie o Europejczykach? Jak długo obustronne opinie wynikały z doświadczeń wzajemnego poznawania się i jakim przemianom ulegały? Po jakim czasie i pod wpływem jakich okoliczności zaczęły się one przekształcać w stereotypy?