Francuzi, Algierczycy?

Relacje między identyfikacjami Francuzów algierskiego pochodzenia

ISBN: 978-83-231-3896-9
Liczba stron: 508
Rok wydania: 2017
Wydania: 1

Jacek Kubera

(ur. 1986) – socjolog, romanista, specjalizuje się w badaniu przemian tożsamości zbiorowych w kontekście migracyjnym i miejskim. Absolwent studiów doktoranckich w Instytucie Socjologii Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, pracuje w Instytucie Zachodnim im. Zygmunta Wojciechowskiego. Przebywał wielokrotnie na stażach badawczych we Francji, m.in. w École des Hautes Études en Sciences w Paryżu i na Université Paris VII Diderot. Laureat stypendium Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego oraz stypendium Fundacji Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Uczestnik projektów badawczych poświęconych imigracji we Francji, polityce integracyjnej, stosunkom polsko-niemiecko-francuskim i pamiętnikarskiej odmianie metody biograficznej. Współredagował m.in. Deklinacja odnowy miast. Z dyskusji nad rewitalizacją w Polsce (2012), Miasto i migracje (numer 1/2014 „Człowieka i Społeczeństwa”), Nowe życie w mieście? Dylematy rewitalizacji (2014), Miasto w oczach ludzi. Wizualność współczesnej ikonosfery miejskiej (2015), Podpatrywanie miasta. Miasto w socjologii poznańskiej 1920-2000 (2016), Contemporary migrations in the humanistic coefficient perspective. Florian Znaniecki’s thought in today’s science.

Kiedy czuję się Francuzem? Dlaczego jestem Algierką? Czy zależy to od dzielnicy, w jakiej mieszkam, i zawodu, jaki wykonuję? Jakie znaczenie ma przeszłość francusko-algierska i percepcja islamu we Francji? Jakie w codziennych sytuacjach są relacje między francuskością i algierskością?

Na te i podobne pytania poszukują odpowiedzi Francuzi, których rodzice wychowali się w Algierii i imigrowali do Francji w okresie powojennego boomu gospodarczego. Mówią biegle w języku Moliera, są doskonale osadzeni we francuskiej codzienności i funkcjonują w różnych warstwach społeczeństwa francuskiego. Dzięki rodzicom poznali elementy kultury algierskiej, arabskiej lub berberyjskiej, założenia religii muzułmańskiej, wydarzenia z historii rodzinnej i społecznej – z okresu tzw. Algierii francuskiej, wojny o niepodległość i z czasów pokolonialnych. Jako potomkowie imigrantów, konfrontują swe wyobrażenia o francuskości i algierskości z ocenami i reakcjami innych osób – rodziny żyjącej po obu stronach Morza Śródziemnego, rówieśników, nauczycieli, pracodawców, mediów i polityków.

Książka zawiera teoretyczne i metodologiczne propozycje badań nad identyfikacjami. W pojedynczej czynności identyfikacji odróżnia się argument identyfikacyjny (cechę) od nazwy kategorialnej, a użyteczność zaproponowanych pojęć testuje w badaniu identyfikacji Francuzów algierskiego pochodzenia (FPA). Napisane przez potomków imigrantów algierskich teksty literackie, w różnym stopniu nacechowane autobiograficznością, poddane są w książce analizie jakościowej i ilościowej. W efekcie, wskazano na istnienie w świadomości zbiorowej FPA kilkudziesięciu możliwych, osadzonych w konkretnych kontekstach, relacji między wybranymi identyfikacjami społecznymi, a identyfikacjami narodowymi – francuską i algierską.