Fenomen istnienia wielkich imperiów, w tym Cesarstwa Rzymskiego, cieszy się niesłabnącym zainteresowaniem uczonych. Do dziś nie do końca rozpoznane pozostaje zagadnienie funkcjonowania administracji rzymskiej w okresie pryncypatu. Kolejnym pokoleniom badaczy przychodzi zmierzyć się z pytaniami, jak były zorganizowane struktury administracyjne tak rozległego imperium, w jaki sposób było ono zarządzane, kim byli urzędnicy cesarscy i jakie posiadali kompetencje.

Książka „Officium a rationibus. Studium z dziejów administracji rzymskiej w okresie pryncypatu” została poświęcona urzędowi a rationibus („do spraw rachunkowości/od rachunków”), głównej centralnej instytucji zarządzającej finansami wczesnego Cesarstwa Rzymskiego, oraz urzędnikom, którzy piastowali to stanowisko. Studium to nie tylko prezentuje jeden z najważniejszych elementów administracji wczesnego Cesarstwa, lecz także daje cenny wgląd w funkcjonowanie tejże administracji jako całości.

Urząd a rationibus, choć opisywany przez uczonych już od XIX wieku, do dziś nie doczekał się osobnego opracowania monograficznego. Odkrywane i publikowane niemal każdego roku źródła epigraficzne, a także potrzeba reinterpretacji tych dobrze już znanych źródeł (głównie narracyjnych) oraz narosłych w historiografii opinii, skłaniają do nowego spojrzenia na funkcjonowanie officium a rationibus w okresie pryncypatu.