Książka „Jak wytwarzany jest slums? Studium przypadku mieszkańców Kibery i Korogocho w Nairobi” powstała na bazie pogłębionych badań terenowych w Kenii. To propozycja antropologicznego ujęcia tzw. „slumsów” łącząca teorię z etnograficzną praktyką. Autorka kwestionuje dominujące potoczne oraz naukowe dyskursy o slumsach. Wskazuje, że slumsy stanowią z jednej strony egzemplifikację szerszych globalnych zjawisk generujących określone warunki ich powstania i funkcjonowania, z drugiej strony przez określone studia przypadków daje wgląd w postawy i sposoby działania konkretnych mieszkańców. Takie zestawienie perspektywy odgórnych dyskursów i struktury z oddolnymi praktykami i indywidualnymi doświadczeniami mieszkańców slumsów oddaje podział książki na dwie części Genealogie: jak slums stał się slumsem? oraz Morfologie: praktykowanie struktur slumsu. Genealogie opowiadają o procesach wytwarzania slumsów jako przestrzeni i swego rodzaju „marki” oraz ich usankcjonowania przez praktyki językowe. Morfologie ukazują z kolei rozmaite strategie przyjmowane przez uczestników życia w slumsach w ich codziennym życiu, od sposobów zarabiania na życie po lincze na złodziejach. W rezultacie książka ukazuje kompleksowość świata, w który mieszkańcy slumsów są uwikłani i który na różne sposoby i na różnych poziomach współtworzą.