Monografia poświęcona jest rekonstrukcji muzycznego imaginarium humanistycznych elit dawnego Śląska w XVI–XVII wieku. Tradycje muzyczne tego regionu w tym czasie wyróżniają się różnorodnością wzorów kultury i bogactwem jej form; do tej pory przedmiotem badań były jednak przede wszystkim wybrane z niej zjawiska opisywane za pomocą dość hermetycznego dyskursu konwencjonalnej muzykologii. Tymczasem tradycje te utrwalone są również w piśmiennictwie liderów śląskiej republiki uczonych a ich perspektywa daje szansę na zupełnie nowe ujęcie tego zagadnienia. Celem książki jest odtworzenie, w jaki sposób postrzegali, rozumieli i opisywali je reprezentanci różnych profesji: poeta, wydawca, pedagog, lekarz, historyk i krajoznawca, w rozmaity sposób zanurzeni we współtworzonej przez siebie kulturze. Ujęcie takie umożliwia pełniejsze zilustrowanie funkcjonowania kultury muzycznej i przedstawienie faktycznej roli, jaką pełniła ona dla liderów badanego środowiska. Pozwala też na poznanie istoty interesujących nas wyobrażeń, w szczególności ich sensu i wartości dla przedstawiających je autorów.