Czym jest i jak istnieje umysł? W jakich relacjach pozostaje do mózgu, ciała, języka i środowiska (fizycznego, społecznego, kulturowego)? Jakie jest miejsce umysłu w świecie fizycznym? Dlaczego dualizm antropologiczny zakłada błędną konceptualizację relacji psychofizycznych? Czy ludzkie umysły są jedynym, czy jednym z wielu rodzajów umysłów dopuszczonych przez prawa przyrody? Czy umysł jest „tym, co robi mózg”? Czy umysł podlega wielorakiej realizacji? Czy procesy umysłowe można sprowadzić (zredukować) do procesów neurobiologicznych lub informacyjno-obliczeniowych? Na czym polega względna autonomia umysłu? Co to znaczy, że procesy umysłowo-poznawcze mają charakter emergentny? Dlaczego umysł jest przedmiotem badań interdyscyplinarnych? Jakie są ontologiczne założenia kognitywistyki? Czy mają rację zwolennicy fundamentalnych teorii umysłu?
Chociaż w przeszłości umysłem zajmowali się głównie filozofowie, współcześnie powyższe pytania stawiają i udzielają na nie odpowiedzi także inni naukowcy – logicy, matematycy, fizycy, neurobiolodzy, ewolucjoniści, psycholodzy, językoznawcy, socjolodzy, przedstawiciele sztucznej inteligencji i robotyki kognitywnej. Na skutek radykalnego poszerzenia perspektywy badawczej umysł stał się kategorią transdyscyplinarną wykraczającą poza izolowane teorie, dyscypliny i podejścia. Fakt ten z kolei zwrotnie oddziałał na filozofię, skłaniając do poszukiwania nowej, zintegrowanej z nauką ontologii umysłu. Praca Między redukcją a emergencją. Spór o miejsce umysłu w świecie fizycznym stanowi próbę spojrzenia na klasyczne i współczesne pytania o naturę i sposób istnienia umysłu przez pryzmat różnych, nie zawsze wykluczających się, teorii redukcji i emergencji psychofizycznej.