Bohater książki, Karol Ludwik Koniński (1891-1943), był postacią niezwykłą, zarówno jako człowiek, jak i pisarz. Autor ważnych tekstów publicystycznych, a także krytyk literacki dwudziestolecia międzywojennego, interesujący nowelista (twórca m.in. znanego opowiadania "Straszny czwartek w domu pastora") oraz autor dzienników i medytacji, w których dominuje problematyka filozoficzno-religijna, a które zaliczane są do gatunku tzw. pism osobistych.
Książka A. Fitasa poświęcona jest przede wszystkim ostatnim z wymienionych tu tekstów, powstałych w końcowych latach (1939-1942) życia pisarza. Uwzględniono przy tym w rozważaniach nie tylko rzeczy wydane, ale także dostępne aktualnie rękopisy i osiągalne dziś redakcje tekstów opublikowanych dotąd we fragmentach.
W pierwszych dwu rozdziałach autor podejmuje wnikliwą analizę dzienników i medytacji Konińskiego. Część trzecia stanowi próbę podsumowania badań oraz umiejscowienia analizowanych dzieł w szerokim kontekście tradycji piśmiennictwa autobiograficznego, filozoficznego i religijnego. Autora interesuje przede wszystkim tropienie różnorodnych form i strategii pisarskich w intymistyce Konińskiego, a zarazem pojawiające się w niej ukształtowania stylistyczne i genologiczne. Jednocześnie patrzy on na teksty myśliciela nie - jak próbowano to robić dotychczas - okiem filozofa czy teologa, ale z perspektywy literaturoznawcy, który pragnie uchwycić i nazwać specyfikę gatunkową konkretnych tekstów, a także o pokazać osobliwości ich przyrastania. W konsekwencji obserwacja aspektów literackich pism Konińskiego prowadzi zarówno do nowej interpretacji tekstów, jak też postawy myśliciela - ich autora.